[Fic TCA][SoulxMalice](ยังไม่มีชื่อเรื่อง)

โฮ่ยยยย owo เตรียมเปลี่ยนชื่อฟิคได้แล้ว 55+

เข้ามาเจอกับความ .. อั่ก!!

กระอั่กเลือดไปเยอะมาก //เช็ดๆๆๆ

สุดยอดมากกกกกก

ปอลิง เตรียมต่อ รอให้มีคนต่ออีกซักคนหนึ่งละกัน อิเฟอร์จะแจมแล้วว >_<

ครึๆ มาปล่อยให้จิ้น แล้วก็จากไป~ วิ้ว~ ( *พลั่ก* // โดนประทุษร้าย เล็กๆ จากผู้ว้อนท์ NC และหัวแกะสีคราม = =^)

เฟอร์คุงงง~ มาลงยูริเลยนะย๊า~ ( // วิ่งไล่ กระชากเฟอร์มาแต่งยูริ)

EdiT :: เพิ่งสังเกต...เค้าพิมพ์น้องสาวเป็นน้องชาย ล่ะ orz''

ซาฟิฉานน

ไม่มีใครต่อแล้วชิมิค่ะ ^^

ตามคำเรียกร้องของท่านซาฟิละกัน งั้น อิเฟอร์ก็ ..

ขอจองพื้นที่ต่อฟิค ค่ะ

จองเสร็จแล้ว งั้นละเลงเลยแล้วกันนะคะ ^^

-------------------------------------------------------------
เพราะเมื่อคืนฝนตกหนักมาก ทำให้พื้นบริเวณฟาร์มแกะเปียกไปทั่ว

ไม่ว่าจะหน้าบ้านใหญ่ ระเบียงบ้านเล็ก ห้องเก็บของ รวมทั้งราวตากผ้าหลังห้องพักทุกคนด้วย

"อา .. ให้ตายเถอะ นี่มันอะไรกันนี่"

วิสลีย์ที่เพิ่งออกมาจากคอกแกะ หิ้วซาฟิ(?) ที่ยังคงนอนหลับอยู่มายังบ้านใหญ่ สภาพเปื้อนดินเปื้อนโคลน

นั้นเรียกร้อยยิ้มจากฟูลมูนที่กำลังนั่งดื่มชาได้เป็นอย่างดี

"เรียบร้อยดีนะ ^^"

"เรียบร้อยกะผีอะไรล่ะ!! =[]= ทำไมชั้นต้องมาหลบอยู่ในคอกแกะ ทั้งดินโคลน .."

.. .....ย้อนกลับไปที่เหตุการณ์เมื่อวาน..... ..

"เฮ้ย~ ฟูลมูน รอด้วยดิ"

เสียงห้าวๆของวิสลีย์ตะโกน ขณะใส่เกียร์สุนัขวิ่งไปยังประตูบ้านใหญ่ โดยมีฟูลมูนส่งเสียงจิ๊จ๊ะอยู่หน้าบ้าน

"เร็วๆเข้าสิ ฉันเปียกฝนหมดแล้วเนี่ย .."

"คิดว่าฉันไม่เปียกเรอะ! ไอ้คุณ .."

ในขณะที่วิสลีย์จะเอื้อมมือจับลูกบิดประตูแล้ววิ่งเข้าบ้านไป ฟูลมูนก็นึกอะไรบางอย่างได้ ..

"เอ้อ~ โชเมาเลยไปให้อาหารแกะไม่ได้ เเถมตอนฝนตกหมาป่าก็เยอะ ช่วยไปดูแกะให้ทีนะ"

"เฮ้ย ... เธอจะ .."

ปัง!!

"... บ้าเหรอ" วิสลีย์ค้างไว้แค่นั้น เมื่อได้ยินคำประกาศิตจากเจ้าของเรือนผมสีเหลืองอ่อน

... ถึงเสียงฝนจะดังแค่ไหน ถ้าลองเงี่ยหูฟังดีๆ จะได้ยินเสียงหัวเราะอย่างสะใจจากในบ้านใหญ่ด้วย ...

ก่อนที่วิสลีย์จะหมดหวัง สายตาก็เหลือบไปเห็นซาฟิที่กำลังกวักมือหยอยๆอยู่ในคอกแกะ

จึงจำใจต้องเข้าไปหลบในนั้นอย่างเสียมิได้

..........

คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้ว วิสลีย์ทำหน้าเบ้ก่อนจะวางซาฟิบนโซฟาแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำไป

(โดยลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเเละเสื้อผ้าเข้าไปด้วย)

ฟูลมูนมองวิสลีย์อย่างสงสาร (หรือสมเพช?)เล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงว๊ากจากในห้องน้ำ

"เอ่อ .. ขอโทษนะครับ"

"อ้าว เอ้อ เซอร์คัส เมื่อคืนไปหลบฝนที่ไหนมาล่ะ"

"บ้านเล็กครับ แล้วนี่ก็โช .."

เซอร์คัสพูด พลางยกเจ้าตัวเล็กขึ้นให้ฟูลมูนดู หญิงสาวพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้

"พาไปเปลี่ยนเสื้อ (!!??)แล้วให้นอนในห้องละกัน เมาแล้วไปตากฝนนี่ไข้ขึ้นได้เลยนะ"

"เข้าใจแล้ว"

.............. ตัดไปที่บ้านของโช ....................

" .. แมลิซ .. นี่ .. แมลิซ .."

โซลที่พยายามจะปลุกแมลิซเริ่มหมดหวัง

"ปลุกไม่ตื่นซักที ตายรึยังเนี่ยหล่อน!!"

ด้วยความนึกสนุก จึงแกล้งเอามือขวาวางทาบลงไปบนหน้าอกข้างซ้ายของเจ้าหล่อน(เพื่อตรวจการเต้นของหัวใจ ..)

.. เป็นจังหวะกับที่แพขนตาหนาของแมลิซเริ่มขยับ ..

" O////O อ้าวเฮ้ย ตื่นแล้วเหรอ .."

ว่าพลางรีบชักมือกลับทันที

"อื้อ .. ตะกี้มีอะไรเหรอ"

โซลเริ่มหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด " .. หะ หา ไม่มีอะไรนี่ owo""""

"หน้าซีดเลยนะ เป็นอะไรรึเปล่า"

ไม่พูดเปล่า ยังยันตัวขึ้นมา แล้วเอามือวางทาบหน้าผากของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ฮะ .. เฮ้ย.. บอกว่าไม่เป็นไรไง"

"ไม่เป็นไรจริงๆด้วยแฮะ .." แมลิซถอยกลับออกมาก่อนจะจ้องหาโซลตาปริบๆ

"ที่นี่ไม่ใช่บ้านใหญ่นี่"

"อื้อ เมื่อคืนฝนตกหนัก ฉันเลยพามาที่ใกล้ที่สุด"

"งั้นเหรอ เนย์ .. เป็นอะไรรึเปล่า"

แมลิซพูด ก่อนจะรีบคว้าลูกแมวสุดที่รักของตนมาไว้ในอ้อมกอด แล้วใช้ผ้าพันคอห่อมันเอาไว้กันหนาว

โซลจ้องมองแมลิซที่กำลังดูแลแมวของตนเองพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

"โซล .."

"ห.. หา? ว่าไง"

"ผมยุ่งมากเลยอ่ะ รู้ตัวมั๊ย"

"เอ้อ .. ช่างมันเหอะ"

"ไปที่บ้านใหญ่กันเถอะ .."

ร่างเล็กยืนขึ้นก่อนจะอุ้มแมวแล้วพาดไว้ที่บ่า

"ฉันจะผูกผมให้นะ ^^"

แมลิซยิ้มหวาน ก่อนจะเปิดประตูบ้านโชแล้วเดินนำไปยังบ้านใหญ่

.. ในขณะที่โซลจ้องมองมือขวาของตนเอง ..

" ... ยัยนั่นไม่รู้เรื่องเลยแฮะ .. ให้ตายเหอะ =//////= "

....... กลับมาที่บ้านใหญ่ ตอนที่แมลิซยังไม่ถึงบ้าน ..........

"วิสลีย์ .. ฉันเอาผ้าเช็ดตัวมาให้แล้ว = = เปิดประตูหน่อย"

"ยัยโรคจิต!!! ถ้าฉันเปิดเธอก็เห็น .... =////= น่ะสิ .."

"เธอคิดว่าฉันอยากดูนักเหรอ!!! = = อย่างเธอไม่เห็นจะมีอะไรเลย"

"ก็มีมากกว่าเธอละกัน ... =w="

เสียงหลังนี้ออกแนวเยาะเย้ย บั่นทอนฟิวส์ของฟูลมูนไปได้ครึ่งหนึ่ง (เปรี๊ยะ ..)

"มั่นใจนักเหรอ = =++ ... วิสลีย์"

"มั่นใจมากๆ!! แข่งกันมะ =w=++"

"ดูถูกฉันเหรอ ..."

"แน่นอน!!"

เปรี๊ยะ!!!

ปัง!!!

"วิสลีย์!!!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด =[]=""

... เป็นจังหวะที่โซลกับแมลิซมาพอดี ...

"แมลิซ เธอได้ยินมะ owo วิสลีย์กรี๊ดอีกแล้วล่ะ!!"

"ครื้นเครงกันดีจังเลยนะ ^^""
-----------------------------------------------------------------

ร่ายยาวค่ะ "Orz ...

อื้มมมมมม

เจ๋งมั่ก

อยากต่อฟิคจังแต่ไม่รู้เรื่องลึย

เศร้าสร้อย

สุโค่ยมากเฟอร์ >O<

ฮี่ๆๆๆดีมากลูกสาวตรู =W=

วิลลี่กรี๊ดเป็นด้วยอ่ะตัว ><~

แต่ว่า...ดูๆไปแกจะจับให้ฟูลคู่กะวิลลี้หรา =[]=

โอ้!!ม่ายยน้า =\[]/=

ปล.ลูกสาวเค้าไม่วายน้า(//ไปแล้วใครก็ได้เรียกศรีทันยา(<<เขียนไม่เป็น...อาแมน -A-)ให้ที ==)

55+ ดีใจมากเลยที่ชอบ =w=

แต่งไปยังฮาไปอยู่เลย

.. ตั้งชื่อตอนว่า "ยำวิสลีย์ Special" ดีกว่า ..

โอะ อิเฟอร์ไม่ได้ตั้งใจวายน้าาา >w< ก็แค่เห็นว่าคนที่ควรจะแกล้งวิสลีย์ก็มีแค่ฟูลจังคนเดียวอ่ะ

ปล. ตอนสุดท้าย ขอให้นึกหน้าโซล กำลังยิ้มแบบดีใจ เหมือนเด็กได้ของเล่น

ในขณะที่แมลิซ ยิ้มแหยๆ นะเจ้าค่ะ ^^

ส่วนเหตุการณ์ในห้องน้ำ ขอให้ไปนึกกันเอาเอง (เซ็นเซอร์ เนื่องจากมีความรุนแรงจนเกินไป)

ก็จิงนะท่าน >W<

ฮี่ๆ"ยำวิสลีย์ Special"เหรอก็ดีน้า 55+ >O<

มาต่อแล้วค่ะ!

รอบนี้เขียนหัวฟิคหน่อย และอย่าเพิ่งตกใจนะคะ ถ้าเห็นระดับเรท

ตอนต่อๆไปอาจมีข้อความบางส่วนคลุมขาวเอาไว้ด้วยนะคะ

------------------------
Title: Comin' soon ..

Pairing: Soul x Malice

Rate: NC-17 (Rate-R)

Warning: Yuri

(ด้านบนคือหัวข้อที่ถูกต้องนะเจ้าค่ะ ไปศึกษามาแล้ว ^^)

--------------------
ย่ำดึกของคืนนั้น

นาฬิกาเหนือโต้ะเครื่องแป้งขนาดเล็ก บอกเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว

ถ้าตีความหมายตามหลักวิชาการ นี่ก็ย่างเข้าวันใหม่ไปได้ประมาณ 40 นาที

แต่เจ้าของห้องยังคงกึ่งหลับกึ่งตื่น ต่อให้ข่มตาอย่างไรก็นอนไม่หลับ

พอเหลือบมองเจ้าขนฟูข้างๆที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขแล้ว ก็อดอิจฉาเล็กๆไม่ได้

เธอจึงได้แต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปพลางๆ

..............................

..................















..........

..ก้อก ก้อก ..

เสียงที่เป็นเอกลักษณ์ดังขึ้น 2 ครั้งเป็นเชิงขออนุญาต แต่สักพักก็ได้ยินเสียงลูกบิดหมุนที่ประตู

.. ลักษณะแบบนี้ ไม่ต้องหันไปมองก็รู้แล้วว่าใคร ..

"ยังไม่หลับสินะ ดี.."

เสียงคุ้นหูดังขึ้น หลังจากเจ้าตัวปิดประตูไปได้สักพัก

"รู้สินะ ว่าต้องทำอะไรบ้างน่ะ"

"รู้.. อยู่แล้ว"

แมลิซตอบแบบปัดๆ แล้วเด้งตัวขึ้นจากเตียง เดินไปนั่งที่โต้ะเครื่องแป้งก่อนจะเกล้าผมอย่างบรรจง

ปล่อยให้โซลนอนพลิกกายไปมาอยู่บนเตียงกับลูกแมวสีหม่น ที่ส่งเสียงกรนเบาๆ

"วันนี้ที่ไหน"

"ยังไม่รู้แน่ชัด แต่คงไม่เกินตีห้าครึ่ง"

".. อยากมาช้าเองนี่ ไม่งั้นคงมีเวลามากกว่านี้"

" 'โทษที วันนี้อ่านเพลินไปหน่อย"

เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนแต่งองค์ทรงเครื่องจนพอใจแล้ว โซลจึงเด้งตัวออกจากที่นอน โดยไม่ลืมที่จะ

อุ้มเนย์ที่กำลังฝันหวานอยู่บนเตียงขึ้นมาด้วย เจ้าลูกแมวร้องหง่าวขึ้นอย่างขัดใจ

".. ไม่เอาเสื้อโค้ดไปเหรอ"

"เอ้อ .. เอามาสิ"

พูดพลางรับเสื้อโค้ดสีเข้มไป พร้อมบู๊ทหนังราคาถูก

".. ให้แน่ใจนะ ว่าไม่ได้ลืมอะไรมา"

"อื้อ" ร่างเล็กตอบสั้นๆ

"ดี .." ฝ่ายตรงข้ามแย้มรอยยิ้มที่มุมปาก "เพราะคืนนี้ ..

.. เราคงได้สนุกกันทั้งคืน .."

------------------------------

ยังไม่จบนะคะ แล้วเดี๋ยวจะมาต่อ

//ทิ้งไว้ให้จิ้นเล่น กร๊ากกกก~

ชิๆๆๆๆกลับมาแต่งต่อเด๋วนี้เลยน้า >[]<!!!

ปล่อยให้จิ้นเองแบนี้มัน...ค้างนะเฟ้ย =3=

ชะโฮ่~

เรทของยูริ มันมาแล้ว ..

โฮะๆๆๆๆ ( // โดนยิง )

มาต่อแล้ว ตามคำเรียกร้อง(?)

ตอนนี้ จะมีบางข้อความที่ถูกคลุมขาวเอาไว้ (ฉาก NC แน่นอนฮะ ..)

ถ้าคิดว่า สามารถอ่านได้ Ctrl+A ด้วยค่ะ

แปะหัวฟิคอีกที กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ .. ^^

Title: Comin' soon ..

Pairing: Soul x Malice

Rate: NC-17 (Rate-R) Part 2

Warning: Yuri

-----------------
ในซอยแคบๆ ที่ทั้งมืดและเหม็นในยามวิกาล น้อยคนนักที่จะมาอยู่ในที่แบบนี้

จะมีก็แต่เสียงของหนูที่วิ่งพลุกพล่านไปมา

รวมทั้งเสียงของบู๊ท ที่น่าจะมากันซัก 2 คนได้

"แน่ใจเหรอ.. ว่าเป็นที่นี่"

"คงจะใช่นะ ถ้าดูจากแผนที่ แล้วก็ลักษณะของภาพถ่าย ถึงจะมองไม่ชัดก็เหอะ"

"เดินเข้าไปลึกอีกหน่อยสิ"

โซลพยักหน้า ก่อนจะนำแมลิซเข้าไปในตรอกแคบๆ

"ข้างหน้ามีห้องเล็กๆอยู่ทางซ้าย" ร่างเล็กกล่าวเบาๆ

"งั้นคงใช่ล่ะ เตรียมให้พร้อมแล้วกัน ..

.. ได้เวลาแล้ว .."






........




แกร๊ก ..

"เฮ้ย .. นั่นใครวะ" เสียงห้าวตะโกนออกจากมุมมืด

"ไม่บอกชื่อละกัน แต่ว่าเชื่อเถอะ ฉันเป็นแค่ นร. มัธยมธรรมดาที่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น ^^"

โซลตอบยิ้มๆ แต่ทว่ามือขวาของหล่อนชี้ปากกระบอกปืนไปยังพวกหัวโจก

ที่นั่งเล่นพนันกันอยู่เรียบร้อยแล้ว กินบุหรี่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

"พวกเรา.. จ.. จัดการมันซะ" เจ้าตัวใหญ่สั่งลูกกระจ๊อกของตน

ชายฉกรรจ์หลายคนพยายามจะวิ่งเข้ามาจับตัวของโซลไว้ แต่สาวน้อยกลับพูดขึ้นเบาๆ

".. เก็บ .."


แกร๊ก ..

ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

เสียงกระสุนมากมายกราดยิงเข้าใส่กลุ่มชายพวกนั้นราวห่าฝน เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาราวสายน้ำ

สาวน้อยสะบัดผมสีบลอนด์ที่ปรกหน้าของตนออก ก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างโซลพร้อมไรเฟิลขนาดใหญ่

"แมลิซ .. เร็วเกินไปแล้ว" โซลพูดอย่างเคืองๆ

"ขอโทษ ..."

คนตัวเล็กกล่าวเสียงอ่อยอย่างสำนึกผิด

"ไม่เป็นไรหรอก .. ยังมีบางส่วนที่ยังมีลมหายใจ ..

.... ค่อยมาเก็บทีหลังสบายๆ ดีกว่านะ ....."

ร่างสูงยิ้มแสยะ ก่อนจะจ้องมองไปยังหัวหน้าเหล่าโจรการพนัน ที่จ้องมองเหตุการณ์ข้างหน้าอย่างตกตะลึง

"อ้าว .. เป็นอะไรไปล่ะ ^^ กลัวงั้นเหรอ"

โซลเอ่ยเสียงเย็น ยกเท้าขึ้นเเละย่างเหยียบลงไปบนศพที่ส่งกินคาวคละคลุ้ง

ปลายส้นเท้าบดขยี้บริเวณอก ฉีกเนื้อหนังที่เป็นแผลเหวอะจากรอยกระสุนให้หลุดลุ่ยเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ผู้เคราะร้ายร้องครวญครางขอชีวิต แต่สาวน้อยกลับหันมา แล้วเสแสร้งทำหน้าตกใจ

"อุ้ย .. ยังไม่ตายหรอกเหรอ ^^ โทษทีนะ พอดี 'ไม่ได้ตั้งใจน่ะ' "

ไม่พูดเปล่า ยังกระทืบซ้ำเข้าที่แผลเก่าอย่างทารุญ เสียงนัั้้นร้องขอชีวิตเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเงียบไป

"อันที่จริงไม่อยากเสียเวลาเท่าไรหรอก .. แมลิซ.. ช่วยทีเถอะ"

"เข้าใจแล้ว ..."

สาวน้อยเดินเข้าไปใกล้หัวหน้าโจรมากยิ่งขึ้น ชายหนุ่มที่อยู่ในอาการผวา แต่ก็ยังคว้า

ปืนสั้นขึ้นมา 2 กระบอกพลางหันปากปืนไปจอที่ต้นคองามระหงของแมลิซ

"ถ.. ถ้าเข้ามาใกล้อีก ข้าเป่าแกกระจุยแน่ .."

"แน่จริงก็ทำสิ .." โซลเอ่ยอย่างเคืองๆ

"เนย์ .." เสียงหวานเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตน ที่บัดนี้ยืนอยู่ข้างๆ ขาซ้ายของชายฉกรรจ์ตรงหน้า

"อย่าตกใจไปเลยนะคะ .. เพราะว่า ..

.. Ce n'est qu'un ..."

สิ้นเสียงนั้น ลุกแมวสีหม่นที่เคยอยู่กับที่ หายไปกับความมืด ..

ก่อนจะพุ่งตัวมาด้วยความเร็วจากบนพัดลมเพดานเก่าๆ เข้าตะครุบที่แขนซ้ายของเหยื่อผู้โชคร้าย

ร่างของหัวหน้าโจรล้มไป พาให้ปากกระบอกปืนละจากต้นคอของแมลิซไปด้วย สาวน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่

"อดทนกว่าที่คิดไว้เยอะเลยแมลิซ ^^ กลัวละสิ"

"แหงอยู่แล้ว .. " ร่างเล็กตอบ "รอดูผลงานของเนย์ดีกว่า"

"นั่นสินะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้านี่ได้ทำได้ซักแค่ไหน" โซลยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

กรงเล็บที่แหลมคมดุจปิศาจ ตรงเข้าตะปบที่ต้นแขนของเหยื่ออย่างโหดเหี้ยม เลือดสีแดงไหลซิบๆ

หลังจากฝังเล็บเข้าไปจนสุด เนย์ออกแรงกระชากอุ้งเล็บของตน จากต้นแขน เลยยาวมาถึงบริเวณข้อมือ

แผลที่เกิดขึ้นเป็นแผลลึกทางยาว 3-4 สาย เหมือนเนื้อหนังที่ถูกถากด้วยเล็บของแมว ของเหลวสีเเดงสด

ไหลทะลักออกมามากกว่าเดิม ร่างของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายกรีดร้องอย่างโหยหวน

เขาพยายามที่จะชักปืนออกมาเพื่อยิงสัตว์เดียรัจฉานที่อยู่ตรงหน้า แต่ไม่นานนัก มือขวาของเขาก็ถูก

มีดสั้นแทงลงไปที่กลางฝ่ามือ เป็นฝีมือของโซลนั่นเอง

".. อยู่อย่างนี้ เป็นของเล่นให้แมวไปก่อนละกันนะ ^^"

เมื่อเนย์ดึงกรงเล็บออก ก่อนจะจิกมันลงไปบนต้นแขนที่แผลแก่า แล้วออกแรงกระชากอีกรอบ

เศษเนื้อที่เริ่มหลุดลุ่ยออกมา จากการกระชากซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากชั้นผิวหนัง ไปจน

ถึงไขมัน จนถึงของแข็งที่เรียกว่ากระดูกนั่นแหละ เนย์ถึงจะยอมเลิก มันละอุ้งเท้า

ออกจากแขนที่เหวอะหวะ ที่ถูกเติมเต็มไปด้วยเลือด ร่างของเหยื่อมองแขนซ้ายซึ่งบัดนีี้้ไม่สามารถ

ใช้งานได้อีกต่อไปอย่างหวาดหลัว เส้นเลือดแดงถูกตัดให้ขาดออกด้วยกรงเล็บของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

เนย์วิ่งกลับไปหาแมลิซที่อ้าแขนรอรับแล้ว อุ้งมือทั้งสองเต็มไปด้วยกลิ่นคาวของเลือด ถึงกระนั้น

สาวน้อยก็ไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจแม้เพียงน้อย

โซลดึงมีดที่ตรึงร่างเหยื่อเอาไว้ออก ชายฉกรรจ์เมื่อเห็นว่าเป็นอิสระแล้ว จึงรวมแรงฮึดสุดท้ายใช้ขาทั้งสองวิ่ง

ออกจากที่ตรงนั้นทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ .." เสียงหวานของแมลิซเอ่ยห้าม

.. แต่ใครเขาจะหยุดกันล่ะฟระ ..

"หยุดวิ่งเถอะค่ะ ถ้ายังไม่อยากได้แผล .." รอบนี้เสียงใจเย็นหน่อย เหมือนจะห้ามจริงๆ

และก็ได้ผล ชายฉกรรจ์หยุดวิ่ง แมลิซเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้า

"มีอะไร.. จะสั่งเสียรึเปล่าคะ" หล่อนเอ่ยถาม

"หุบปากซะ!! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!!"

ชายหนุ่มคว้ามีดพกด้วยมือขวาที่เต็มไปด้วยเลือด แล้วง้างมือขึ้นตรงๆ ..

ฟึด!!!

"อ๊ากกกกกกก!!!"

"คงไม่ทันระวังตัวสินะคะ" แมลิซเอ่ยเบาๆ

ที่ใต้แขนขวาของเขา มีรอยเฉือนเป็นทางยาวตั้งแต่ศอก จนถึงข้อมือ แผลนั้นเป็นรอยเฉือนครั้งเดียว

เหมือนเป็นแผลที่เพิ่งเกิด แต่ทว่าลึกมาก และแผลก็เริ่มที่จะปริในเวลาไม่นาน เลือดสดๆ

ไหลออกเป็นจำนวนมากจากแผลที่เหวอะเป็นเหวกว้าง

"ท.. ทำไมกัน .."

แสงจันทร์ที่สะท้อนลงมา เผยให้เห็นประกายสีขาวใส ..

"ล.. ลวด .."

"รู้ตัวช้าไปแล้วล่ะ ^^"

เมื่อหันหลังไป ก็พบกับโซลที่กำลังตรึงเชือกด้วยมือขวาเพียงมือเดียว นิ้วทั้งหานิ้วนั้นกระดิกไปมา

ราวหยอกล้อความตายอันน่าสมเพชของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ริมฝีปากบางแสยะยิ้มอย่างโหดเหี้ยม

ก่อนที่จะเอ่ยคำอำลา

"... ลาก่อนนะ .. แล้วก็ ..

... ฉันไม่ใช่แค่ นร. มัธยมอย่างเดียว แต่ฉัน กับแมลิซ ยังเป็นนักล่าค่าหัวอีกด้วย .. จำไว้นะ .. "

ซวบ!!!

อ๊ากกกกกกกกกกก!!

โซลกระตุกนิ้วชี้ .. ลวดสีเงินตัดแขนข้างซ้ายที่น่าสะอิดสะเอียนของเหยื่อ

โซลกระตุกนิ้วนาง .. ลวดที่คมราวใบมีดเฉือนแขนข้างขวาของเหยื่อไปอย่างโหดเหี้ยม

โซลกระตุกนิ้วโป้ง .. ลวดชั้นดีกระชากเอาขาขวาของชายหนุ่มไป พร้อมกับเลือดที่กระหน่ำเทออกมา

โซลกระตุกนิ้วก้อย .. ลวดที่มีไว้สังหาร หั่นขาข้างซ้ายของเขาไป พร้อมกับร่างที่ล้มลง

โซลกระตุกนิ้วกลาง .. ลวดที่น่าหวาดเสียวปาดคอ รวมทั้งลมหายใจของเหยื่อไป

โซลรวบนิ้วทั้งห้าพร้อมกัน .. ลวดที่เคยเก็บไว้ที่สร้อยคอ ตัดผ่านลำตัวของเหยื่อเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

แมลิซมองการจากไปของเหยื่ออย่างไร้อารมณ์ ใบหน้าและริมฝีปากสวยเปรอะไปด้วยเลือดที่

กระเด็นออกมา เจ้าตัวทำท่าจะปาดมันออก

แต่ทว่าก็ถูกมือของโซลคว้ามันเอาไว้ก่อน

"อย่าเพิ่งปาดออกสิ .. เสียดายออก"

ร่างสูงก้มหน้าเข้าประชิดกับฝ่ายตรงข้าม แล้วใช้ลิ้นไล้เลีย เพื่อลิ้มรสชาติของเลือดจากริมฝีปากของร่างบาง

"อื้อ.. อือ.. พอได้แล้ว.."

โซลละใบหน้าสวยของตนออก แมลิซหน้าแดงน้อยๆ

"ที่หน้าก็อย่าลืมเช็ดออกซะละ .."

"เข้าใจแล้ว .. เอ้อ.. แล้วทีนี้จะเอาอะไรไปขึ้นเงินล่ะ หลักฐานของผู้ตายน่ะ"

โซลเก็บลวดของตนไว้ที่จี้ตามเดิม ก่อนจะเดินไปยังซากของเหยื่อ

"อ๊ะ .. เจอแล้ว โชคดีที่ยังไม่โดนตัดไปด้วย"

"ID การ์ดเหรอ .. เอาตามนั้นก็ได้"

"ดี .." ร่างสูงเก็บบัตรประจำตัวของศพเอาไว้ "แล้วทีนี้จะทำยังไงกับซากนี้ล่ะ"

"ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ" แมลิซตอบ "ที่นี่มันเมืองเล็ก แถมไม่ค่อยมีคนอยู่แถวนี้ด้วย"

"เอางั้นก็ได้ .. กลับกันเหอะ นี้ใกล้จะตีห้าแล้ว"

"เร็วกว่าที่คิดซะอีก .."

แมลิซพึมพำ แต่ก็โดนร่างของโซลกระโจนกอดเสียก่อน

"คืนนี้ฉันไปนอนที่ห้องเธอได้ไหม~"

"เอ่อ .. เอาสิ .. ตามใจเถอะ"
--------------------------------------------

ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก =[]="""

//อ่านจบแล้ว อาจจะมีใครบางคนผิดหวัง(?) ได้ =w=

แปลนิดนึง ..

Ce n'est qu'un แปลว่า มันเป็นเพียงการเริ่มต้น

เป็นคำสั่งที่แมลิซใช้กับเนย์ (ภาษาฝรั่งเศสจ้ะ แมลิซเป็นลูกครึ่ง ^^ ลืมบอกไป)

คำนี้เป็นคำสั่ง 'จู่โจม' อีกคำคือ

Pour le paradis คือ สู่สวรรค์นิรันดร์

เป็นคำสั่ง 'ฆ่า' จะใช้เมื่อต้องการให้เหยื่อตายจริงๆ ^^

อา~

โดนใจเจ๊ มากกกก

เฟอร์แต่ง SM เจ๋งอ่า

ว่าแต่ โซลมันบ้านอับจนรึ มีลวดแค่ห้าเส้นแถมนำกลับมาใช้ใหม่อีก =A=

จะอัพเมื่อไรไม่รู้ ..

ตอนนี้ดองฟิค

ปล่อยให้รินจังทุบบอร์ดเล่น ฮ่าๆ

ได้พล้อตคร่าวๆแล้วแต่ยังไม่ได้ลงมือเขียน เพราะงั้นมันถึงดองไง(วะ)ค่ะ ^^~